Τι µπορεί να βρει κανείς κάτω από «Τα γερµανικά κρεβάτια» περιγράφει στο βιβλίο της µε αυτόν τον τίτλο μια 32χρονη γυναίκα που έχει καθαρίσει πολλά. Η πολωνέζα καθαρίστρια καταθέτει τη 12χρονη εµπειρία της από τα γερµανικά «νοικοκυριά» και τους εργοδότες της, τους οποίους εν ολίγοις περιγράφει ως κακεντρεχείς, µικροπρεπείς και βρωµιάρηδες.

Δεν είναι ούτε οργανωτικοί ούτε νοµοταγείς. Δεν αγαπούν την τάξη ούτε την καθαριότητα. Και σαν να µην έφθαναν όλα αυτά, πυκνά – συχνά οι – κατά τ’ άλλα καθωσπρέπει– Γερµανοί στήνουν παγίδες στις γυναίκες που καθαρίζουν τα σπίτια τους, προκειμένου να τσεκάρουν τη δουλειά ή την τιμιότητά τους.

Το βιβλίο της, το οποίο υπογράφει µε το ψευδώνυµο Ζουστίνα Πολάνσκα, κυκλοφόρησεµόλις προχθές στη γερµανική αγορά και µέσα σε έξι ώρες βρισκόταν στα 100 πιο ευπώλητα, ενώ πολύ σύντοµα αναµένεται να γίνει µπεστ σέλερ. «Ελπίζω οι κακοί εργοδότες µου να διαβάσουν το βιβλίο και να αρχίσουν να συµπεριφέρονται καλύτερα», επισηµαίνει στην «Ιντιπέντεντ».

Η Ζουστίνα είναι µία από τις περίπου 500.000 γυναίκες που µετά την κατάρρευση του κοµµουνισµού αναζήτησε µια καλύτερη τύχη στη Γερµανία. Η πλειονότητα αυτών των γυναικών, υποστηρίζει η Ζουστίνα, είναι αναγκασµένη να απασχολείται παράνοµα, παρά τους αυστηρότατους γερµανικούς νόµους που απαγορεύουν την αφορολόγητη εργασία και παρά το ότι στους εργοδότες – τουλάχιστον τους δικούς της – συµπεριλαµβάνονται δικαστές, αστυνοµικοί και δικηγόροι.

Μεταξύ άλλων, η Ζουστίνα αφηγείται στο βιβλίο πώς ένας δικαστής την πίεζε να καθαρίζει το δενδρύλλιο ινδικής κάνναβης, το οποίο είχε κατάσχει η αστυνοµία και εκείνος κρατούσε στο διαµέρισµά του. Οι πιο αηδιαστικές ωστόσο σκηνές είναι εκείνες που αφορούν το κοµµάτι καθαριότητα. Ανάµεσα στους «θησαυρούς» που κατά καιρούς ανακάλυπτε κάτω από τα κρεβάτια των κυριών της περιλαµβάνονται νύχια, ένα αποσυντεθειµένο σώµα κατοικίδιου χάµστερ, το οποίο η οικογένεια αναζητούσε µέρες, αλλά και δύο φρονιµίτες!

Οσο για το πώς την αντιµετωπίζουν που είναι ξένη, η Ζουστίνα θυµάται πως ειδικά τον πρώτο καιρό που έψαχνε δουλειά από αγγελίες είτε της έκλειναν το τηλέφωνο είτε την έβριζαν. Υπάρχουν βέβαια και οι «καλοί», παραδέχεται. Οπως εκείνοι που τη χαιρετούν όταν τη συναντούν στον δρόµο. «Δεν υπάρχουν πολλοί σαν κι αυτούς», τονίζει.