Ο οικισμός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τα Άνω Δολιανά, αφού παραδοσιακά αποτελεί το τόπο που οι κάτοικοι των Δολιανών περνούν τους χειμερινούς μήνες. Οι ιδιαίτερες γεωγραφικές και κλιματικές συνθήκες σε πολλά χωριά της Κυνουρίας οδήγησαν τους κατοίκους να έχουν δύο κατοικίες, μία για το χειμώνα και μία για το καλοκαίρι.
Οι κάτοικοι των Δολιανών μένουν στα Κάτω Δολιανά μέχρι την γιορτή του Αγ. Γεωργίου, μετά το Πάσχα, έπειτα μαζί με την εικόνα του προστάτη Αγίου τους, μετακινούνται στα Άνω Δολιανά για τους καλοκαιρινούς μήνες. Τα τελευταία χρόνια όμως η πρακτική αυτή εγκαταλείπεται και πολλοί κάτοικοι των Δολιανών μένουν σε μία μόνο κατοικία όλον το χρόνο.
Το χωριό είναι χτισμένο πάνω από τον ποταμό Τάνο. Οι σπηλιές που έχουν δημιουργήσει τα νερά του ποταμού με τη διάβρωση των πετρωμάτων, τραβούν το ενδιαφέρον τον επισκεπτών. Από τα Κάτω Δολιανά υπάρχει πρόσβαση και υπέροχο φαράγγι της Λεπίδας με τους εντυπωσιακούς καταρράκτες. Κοντά στα Κάτω Δολιανά βρίσκονται σπουδαίοι αρχαιολογικοί και λατρευτικοί χώροι, με σημαντικότερους την αρχαία Εύα και την Έπαυλη του Ηρώδη Αττικού, καθώς και τη Μονή Σωτήρος Λουκούς.
Επίσης στη θέση Τσίοροβος υπάρχουν τμήματα οχυρωματικών έργων και σπιτιών του 5ου και 4ου π.Χ. αι., λείψανα υδραγωγείου και τάφοι. Φαίνεται ότι ο οικισμός αυτός άρχισε να εγκαταλείπεται τον 2ο π.Χ. αι. και οι κάτοικοι πρέπει να εγκαταστάθηκαν σε έναν γειτονικό οικισοπική μό, τμήματα του οποίου σώζονται στη θέση Κουρμέκι. Στο σημείο αυτό, πάνω στο λόφο έχουν βρεθεί τμήματα ιερού, που αργότερα εκεί έγινε εκκλησία, οχυρώσεις, τμήματα σπιτιών και στη νότια πλαγιά του λόφου υπάρχει και λαξευμένος τάφος του 5ου ή 6ου μ.Χ. αι.
